Спісаць, расставіць знакі прыпынку, прыдаткі падкрэсліць.

Грышка хлопчык невялічкі вышаў з дому ў поле. Янка брат майго таварыша надта любіць паляванне. Устаў назаўтра ён ранютка да ўсходу сонца. Горад Полацак пабудаваны ў незапомныя часы. Два браты Алесь і Антось згаварыліся пайсці ў грыбы. Толькі ж не слухае неба іх мовы жальбы ржаных каласоў. І застогнеш як над нівай той мужык араты. Між узгоркаў над ракою выглядае сіратою наша беднае сяло. Раніцай халадком ісці было нішто. Доўга нават цэлыя гады чуваць пах ляснога пажару. А там проці сонца зноў поўзалі хмаркі. Хвоя веліч стаіць на кургане. Як ліхія думкі мыслі над зямлёю хмары звіслі. Вобразы мілыя роднага краю смутак і радасць мая! У Петруся быў сябра сын суседа яго равеснік Антось. Няхай жыта нашу ўцеху не кране град ніколі! А там каля агню варушыліся і бегалі дзеці. Рана ўстала Алена да сонца. Было тут у дубах адно прыгожае месца. І рэчка ў хвалях жалобе бяжыць і неба праз слёзы глядзіць. У цёмным лесе у вялікай нары вывела ваўчыха трох ваўчанят. За вёскай на полі расце сасна. І сніцца ёй беднай што вецер знямее, настане цяпло і спакой. Памаленьку незаметна для нас самых у нашу душу засяваецца зерне страху. Скарына доктар лекарскіх навук на вежы сочыць зоры.

Анасія    1   22.04.2020 13:23    2