Наурыз мерекесинде əн айтты жəне одан 20сы артык би биледи.наурыз мерекесинде неша би биледи?

(Залды бір айналып шығып кетеді).

Жүргізуші: — Салт-дәстүрімізді сақтаған,

Қазағымнан айналдым.

Батырларымызға сәт-сапар деп,

«Домбыра» ойынын бастадым.

Ойын «Домбыра».

Жүргізуші: — Батырлар бірнеше күн, бірнеше түн жүріп келеді. Бір кезде алдарынан ошақ басында отырған Мыстан кемпір кездеседі. Батырлардың алдарында домалап келе жатырған ғажайып түйір жіпке шап беріп, қағып алып, тығып тастайды

.

Мыстан: — Әй, сендер мұнда неғып жүрсіңдер?

Саққұлақ: — Біздер Қара дауыл патшалығын іздеп келе жатырмыз, ол біздің гүлімізді алып кеткен. Мыстан әже қайтар біздің ғажайып түйір жіпті!

Мыстан: — Жоқ! Мен сендерге қайтармаймын да, әрі өткізбеймін. Қара дауыл менің досым ғой. Мен неге сендерге болысу керекпін? Ал егерде… сендер менің жұмбақтарымның шешуін тапсаңдар, сонда ғана мүмкін ойланып қарармын. Жұмбақтар болса, өте күрделі, оның жауабын ешкім таба алмаған.

Желаяқ: — Саспа Мыстан әже, сенің жұмбақтарыңды шешеміз!

Мыстан: — Олай болса, тыңдаңдар:

Жүз мүйізі бар,

Үстінде киізі бар.   (киіз үй)

Құлағын бұрап тартқаны не? (Домбыра)

Шыр көбелек айналар,

Беліне жіп байланар. (Ұршық).

Мыстан: — Сендер расында тапқыр екенсіңдер… Сонда да мен сендерге ғажайып түйір жіпті қайтармаймын. Ол мүмкін өзіме де керек болып қалар. Мен одан да өзіме тамаша жемпір тоқырмын, мүмкін.

Жүргізуші: — Ой, мыстан әже, мүмкін сіздің қатып қалған жүргеіңізді біздің балалардың өлең-жыры жібітер.

7-бала: Келді Наурыз жар салып,

Кел, билейік, ән салып.

Жылда келсін, ұлы күн,

Тұрайық есен қарсы алып.

Ән: «Наурыз» (орыс тілінде)

Мыстан: — Қалай тамаша әндетесіңдер?! Менің жүрегім жылыды, тұла бойыма қан жүгіріп, сендермен бірге би билегім келді ғой. Рахмет, сендердің тамаша әндеріңе! Мә, міне, ұстаңдар, ғажайып түйір жіптерің! Мен домбыра сатып алып, ән айтуға үйренбесем. Жолдарың болсын!

(Батырлар бастарын иіп Мыстан кемпірмен қоштасады).

Жүргізуші: — Көп пе, аз ба, батырлар ұзақ жол жүріп шөлдеп, шалдығып келе жатырса, алдарынан Айдаһарды кездестіреді.

— Кімсіңдер?

Айдаһар: Желаяқ: — Біздер батырлармыз, жауқазын гүлін іздеп келеміз.

Таусоғар: — Әй, Айдаһар, сенің құдығыңнан су ішуге бол ма?

Айдаһар: — Бұл не деген сұрақ? Әрине болмайды! Бұл құдықтан бір тамшы суды да татпайсыңдар! Бұл құдыққа жүз жыл, сонша маған да. Жүз жыл бойы бұл жерден қанша тірі жан өткен, бірақ та ешқайсысы менің құдығымнан су ішіп көрмеген. Сондықтан да ама-сау тұрғандарыңда бұл жерден кетуге тырысыңдар!