Был мальчик, звали его филипп. пошли как-то раз все в школу. филипп взял шапку и хотел тоже идти. но мать сказала ему: — куда ты, филипок, собрался? — в школу. — ты ещё мал, не ходи. — и мать оставила его дома. ушли в школу. отец ещё с утра уехал в лес, мать ушла на подённую работу. остались в избе филипок да бабушка на печке. стало филипку скучно одному, бабушка заснула, а он стал искать шапку. своей не нашёл, взял старую отцовскую и пошёл в школу.

Малай булһа, филипп уның исеме. Нисек бара-барыһы ла балалар мәктәптә булған. Филипп тел һәм кәпәс тә ала. Тик әсәһе әйткән: — һин ҡайҙа, Филипка, йыйын? — Мәктәп. — Һин әле бәләкәй, йөрөй алмай. — Урҙа ҡалдырған йортона һәм әсә. Бала мәктәпкә китте. Иртә менән урманға китте. атаһы ла, әсәһе эшкә киткән һымаҡ. Әбейҙең һауыттарын. м н филипка д ҡала. Күңелһеҙ башланған бер филипка, заснуть өләсәһе, ә уны эҙләп киткән кәпәсте. Үҙе түгел табылды, һәм иҫке мәктәптә барған атаһы ала.