Егер де мен жазушы болсам, қайырсыз әкенің кесірінен тағдырына тұсау түсіп, адал сүйген жарынан айырылып, одан қалды опасыз Жұманның тепкісін көрген қызды боранды түні үйінен қашып шыққан жерінен, белгісіз бір жақсы адамға жолықтырып, сол кісінің ықпалымен үлкен қалаға келіп, жаңа өмір бастатушы едім. Оқып, білімін кеңейтіп, қараңғы өмірден жарыққа ұмтылдырушы едім. Әрине, қорлық көрген қызды соңы