Дуб Распусціўшы сучча У глухім прыволлі,Сам адзін расце ён На далёкім полі. Як цар, у кароне, Аб нічым не дбае, Ці то стогне бура, Ці віхор гуляе. На адным ён месцы Днюе і начуе; Многа казак знае, Многа песень чуе .Дождж падмыў карэнне; Ў ім дупло – як хата... Ён стаіць і дрэмле – Грозны, расахаты.
Распусціўшы сучча У глухім прыволлі,Сам адзін расце ён
На далёкім полі.
Як цар, у кароне,
Аб нічым не дбае,
Ці то стогне бура,
Ці віхор гуляе.
На адным ён месцы
Днюе і начуе;
Многа казак знае,
Многа песень чуе
.Дождж падмыў карэнне;
Ў ім дупло – як хата...
Ён стаіць і дрэмле –
Грозны, расахаты.