Аналіз верша "родная мова" максіма танка.
з легендаў i казак былых пакаленняў, з калосся цяжкога жытоў i пшанiц, з сузор'яў i сонечных цёплых праменняў, з грымучага ззяння бурлiвых крынiц. з птушынага шчэбету, шуму дубровы, i з гора, i з радасцi, i з усяго таго, што лягло назаўсёды ў аснову святынi народа, бяссмерця яго, – ты выткана, дзiўная родная мова. няма на зямлi таго шчасця i гора, якога б ты нам перадаць не магла. няма такiх нетраў, глыбокага мора i гор, праз якiя б ты не правяла мяне на радзiму, туды, дзе сягоння стаiць акрываўлены вораг з пятлёй над спаленай хатай, над родным загонам, над будучыняй і песняй маёй – над тым, што было i што век будзе вольным. народ пранясе цябе, родная мова, святлом незгасальным у сэрцы сваiм праз цемру і годы змаганняў суровых. калi ж ападзе і развеецца дым i нiвы васкросшыя закаласяцца, – iзноў прашумiш ты вясновым дажджом, iзноў зазвiнiш ты у кожнай у хаце, дасi iх сарэбраны гром i вусны расквецiш усмешкай дзiцяцi.​

АринаРоудер    3   07.12.2019 11:55    27