Талап Кеше мәшинемен аулаға теңіздің ақ қиыршық құмы төгілді. Қатар-қатар үйілген төмпешік құм жоталанып жа- тыр. Балалар кешеден бері мәз-мейрам. Шымыр денелі, пысығы – кішкентай Нұрталап. Таудай құмның бауырын- да екі ғарыш кемесі тұр. Біреуінде «Сұңқар», екіншісінде «Аққу» деген жазу бар. Кемелердің бүйірлері күнге ша- ғылысып, жарқ-жұрқ етеді. – Нұрталап Қаматов қайсың? – деп сұрады арнаулы ба- қылау аппаратында отырған Задагүл. Мен!.. – деді үстіне ғарышкер киімін киген өткір көзді қара бала. Дәрігер ғарышкердің жүрегін тыңдап, тынысын байқады. Сонан соң ауланың ортасындағы әткеншекке айналдырып сынады. Нұрталап сыннан бөгетсіз өтті. - Жарайсың!.. – деді Задагүл. - Қандай қиыншылық болса да, төтеп бере аласың. Нұрталап дәрігердің ақыл-кеңесіне дән риза. Екі езуі екі құлағында. Масаттанып тұр. Достарымен қоштасқан соң ғарыш кемесіне мінуге оңтайланып