СОРР ПО КАЗАХСКОМУ Тұтқын болып кеткен кек кушiк ауыл тұрғыны болды. Кезiн ауылға келгесiн екi куннен соң ашты. Жұрт асырауға кенедi десті. Кішкене Құрмаш Кексерек деп ат койып алды. Ертенді-кеш айналасынан шықпайды. Өзiне жеке аскуйғыш - итаяк әзiр болды. Бауырын кетерiп, тырбанып журуге айналған соң, мойнына жiп тағылды.
Уй iшiнен шықпайды. Тун баласында Құрмаш қасына алып жатады. Сол ушін кәрі
әжесiнiң қойнынан да шығып кетті. Белек жатады. Қасында не аяк жағында,
керпенiң астында Көксерек жатады.
Кексерек құйрығын артқы екі аяғының арасына тығып алып, аш белi бугіліп, іші қайта-қайта солк солк етiп улып тұр едi. Бiр мезгiлде дәл жанынан өзiнiң дауысындай дауыс естiлдi. Ол да дәл осы сиякты улиды... Касен колына келгелi Аккаска барлығы уш каскыр алды. Бұның екеуiн бiр кунде куздiгүнi жер карада алған. Үшiншiсiн қар түскеннен кейін ауыл үстінен алып еді.
Аккасканын бойы қасқырдан кiшi емес. Аяқтарының жуандык сомдығы да содан кем емес. Өзiнiң барлық тұлғасында қасқырға ұқсайтын бiтiм бар. Түсi тазылар тусiндей емес, қасқыр түс. Дене жунi ак сарылау келгенде, мандайы шанкиган ак маңғыл қасқа болатын Ес жиған соң жұрт кек шолақтың құлағына қарап отырып, бұрынғы кеткен
Көксерек атты күшiктi таныды. Құрмашты ойлап, кейбіреулердiң көздерінен жас
та шықты. Ауылға әкелгенде, Құрмаштың ажесi боздап келiп - Куарған-ай, нендi алып ем?!.. Не жазып едім?.. Баурына салып өсiргеннен басқа не кып едi менiң құлыным?!.. - деп елдi тегіс еңiретiп, Көксеректі басқа тепті.