Сократить(пересказ)! атымтай жомарт өзі есепсіз бай болса да, күн сайын бәр мезгіл үстіне ескі-құсқы киім киіп, отын кесіп, шөп тасып, жұмыс қылады екен. бір күні өзінің сұрапты дейді: «әке, дәулетіңіз бар, ашқа тамақ, жалаңашқа киім, үйсізге үй бердіңіз. сөйте тұрып, өз басыңызды кемшілікке салып, жарлы отын кесіп, шөп тасығаныңыздың мәнісі не? » атымтай жомарт қарап отырып, былай деп жауап беріпті: «төрт түрлі себеп бар. әуелгісі-әдемі ат, асыл киім, асқан салтанатты ғадет етсең, көңілге жел кіргізеді. сол жел меде болып, өзімнен төмен бейшарадан жиреніп, көз салмай, кемшілікке жәрдем беруді ұмытармын деп қорқамын. екiншiсi-бар бола тұрып жұмыс қылсам, мұның кемшiлiк емес екенiн бiлiп, кейiнгiлер ғибрат алсын деймiн. үшiншiсi-күн сайын өз бейнетiммен тапқан бiр-екi пұлға нан сатып алып жесем, бойыма сол тамақ болып тарайды. еңбекпен табылғанның дәмінiң тәттiлiгi, сiңiмдiлiгi болады екен. төртiншiсi-құдай тағаланың берген дәулетiн өзiмсiнiп, керекті орындарына жаратпай, көпсініп, өзім ғана ішіп-жесем, алла тағалаға күнәлі болармын деп қорқамын».