Пе ақ киімді, денелі, ақ сақалды, соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. үсті-басы ақ қырау, түсі суық, басқан жері сықырлап, келіп қалды. дем алысы – үскірік, аяз бен қар, кәрі құдаң – қыс келіп, әлек салды. ұшпадай бөркін киген оқшырайтып, аязбенен қызарып ажарланды. бұлттай қасы жауып екі көзін, басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды. борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда, алты қанат ақ орда үй шайқалды. әуес көріп жүгірген жас , беті-қолы домбығып, үсік шалды. шидем мен тон қабаттап киген малшы бет қарауға теріс айналды. переведите
Зима.
Великан в белой шубе, с седой бородой,
Никого он не видит, слепой и немой,
На суровом лице белый иней блестит.
Все скрипит и трещит под тяжелой стопой.
Пар дыхания снежен, морозен и лют.
Так пришел старый сват — и потряс наш покой.
Словно облако, шапку надвинул на лоб,
От мороза багров, как батыр молодой;
Брови-тучи свисают, скрывая глаза.
А тряхнет головой — снег валит день-деньской.
Его гнев превращается в снежный буран,
Белой юрты-орды потрясая устой.
Детям в радость мороз, высыпают из юрт,
Но лицо опалив, убегают домой.
В чекмене и тулупе пастух, но и тот
Не стерпел, повернулся от ветра спиной.
Кони слабо по насту копытами бьют,
Сил уж нет, а трава под корой ледяной.
Воют волки, ощерясь с приходом зимы.
Эй, пастух, опасайся потравы лихой!
Угоняй табуны на другие места. Сон не в сон!..
Лошадьми поживятся зимой
Не какой-нибудь волк, а Канай, Кондыбай,
А потом с глаз долой старика с бородой.
(Перевод Ю. Кузнецова)