нді оқы. А.П. Чехов «Үйде» деген әңгімесінде аса ұтымды эпизод енгізген. Шылым шегіп әдеттенген жеті жасар балаға ешбір Патшалыққа мұрагер болатын жалғыз ғана ұлы болыІІты. Өзі дайды. Ол баласына мынадай әңгіме айтады: «Кәрі патшаның сөз әсер етпей қойған. Бірде әкесі оның қиялына әсер етуді ой- уақытта өкпелемейді, ерте жатады, үстелдегі нәрселерге тимейді Дәл сен сияқты кішкентай бала екен. Өзі жақсы бала екен. Ен екен... өзі ақылды болыпты... Оның бір ғана кемшілігі: шылым Жиырма жасында өліпті. Қаусаған ауру шал ешбір қолғанатсыз тартады екен. Патшаның баласы шылымнан көкірек ауру болып қалыпты. Мемлекетті басқарып, сарайды қорғайтын ешкім бол- мапты. Жау келіп, шалды өлтіріп, сарайды қиратып тастап- Ты, сонымен, енді бақша да, шие де, құстар да, қоңыраулар да қалмаған... » Эмоциялы әсерге толы осы әрекеттің күшті әсер еткендігі сонша, бала «қараңғы терезеге ойланып сәл қарап оты- рып, селк етті де, мұңайған дауыспен: - Мен енді шылым тарт- деді». 2 паймын...