Мейримдилик пен сыпайылык туралы шыгарма

Шығарма

Мейірімділік пен сыпайылық.

Міне,күні бүгінге дейін қазақ халқы осынау кең-байтақ қазақ жерінде егеменді өмір сүріп келеді.Әрі халқымыз сол баяғы қонақжайлылығын жоғалтпады десем,артық айтқаным емес.Сол секілді тәрбиенің рөлі де қазақ отбасында еш маңызын жоғалтпаған.Рас,батыс елдеріне еліктеп тәрбиеге қолын бір сілтеген отбасылар да бар.Бірақ,көпке топырақ шашпайық...

Қазақ халқы үшін тәрбиелі адам қандай?Менің ойымша,тәрбиелі адамның бойынан адамгершілік,мейірімділік,қарапайымдылық,сыпайылық,ибалылық,еңбекқорлық деген қасиеттер табылуы керек.Осы аталған қасиеттердің ішінен мейірімділік пен сыпайылыққа тоқталып өткім келеді.

Мейірімділік – адам ниетінің пәктігі,жанашырлық,қамқорлық,жүрегінің кеңдігі."Мырза болмасаң да, мейірімді бол" деп дана халқымыз бекер айтпаған.Мейірімді адам тек жақсы ойлайды, өзгелерге жақсылық тілеп,қол ұшын созады.Бұл жерде мейірімділік тек адамдар арасында болмауы керек.Өмірге мейірімді көзбен қарау керек, тіршілікке мейірімділік көрсету керек.Әрине,мынау сұм заманда мейірімділікті адамдар елемейді,қадірлемейді.Бірақ адам өзі үшін мейірімді болуы керек деп білемін.

Ал сыпайылық ше?Сыпайылық та асыл қасиеттердің бірі.Қазақ отбасы әр дайым ұлын да,қызын да сыпайы болуға баулыған."Үлкенге құрмет,кішіге ізет" көрсет деп тоқыған.Сыпайылықтан сен ұтылмайсың.Керісінше,өзге адамдарды өзіңе баурайсың.Әсіресе,қазақ қыздарының бойынан сыпайылықты күткен.Егер "Сіздің қызыңыз тәрбиелі,сыпайы" екен десе,үлкен мақтаныш деп білемін.

Бұл екі қасиет әр адамның бойынан табылса деймін.Сонда өмір әлдеқайда бақытты көрінер еді.