Мәтін не туралы? Ақыраптың ұзақ түнінде Махамбеттің ұйқысы шала болды. Әлденеден көңілі алағаржақтанып,
жүрегі ерекпіп, дөңбекшіп шықты. Төсектен ерте тұрып, тысқа шығып еді. Үйінің жанында біраз
тұрып қалды.
Таң көктемнің таңындай толықсып атты. Күз таңының мұншалық сұлулығын бұрын көрген емес.
Күн де көктемнің күніндей айдарланып, сансыз алтын найзасын шашағымен шашырата шықты.
Қазіргі сәтте шашақты найзадан айрылған күн күйеудің жыртысқа түскен сал орамалындай
першектенген кіреуке бұлттардың арасынан сығалап қарайды. Асқа тіккен алтын жамбыға да
ұқсап кетеді...
Сауыры жалпиған шексіз даланың ішке бүккен бүйрегіндей дөңгеленген Қараойда Махамбеттің
жалғыз үйі отырғанына үш айдың жүзі. Үстінен құс ұшпайтын шөл ойпаң көлденең көзден таса.
Дүрбі де тарта алмайды. Бағзы заманда Батыйдың жер қайыстырған қалың қолы жұртты түгел
тонағанда, осы Қараойдағы ауылдарды көрмей кетіпті. Одан беріде Қараойға Ер Тарғын ат
шаптырыпты. Махамбеттің бала кезінде бұл жер – бір тайпа елдің күздік жайлауы еді. Бул куче
бұлақ бастаулары тартылған жайлау – көңілсіз дала. Бала ойнайтын баяғы үңгірлер борсықты
ініне, ешкі жайылатын беткейлер қарақұйрықтың өрісіне айналған.
Т.Әлімқұлов «Қараой» әңгімесі
(мәтін құрастырушы тарапынан өңделіп бейімделді)

Қараойдағы жалғыз үй көрінісі туралы
Махамбеттің көңіл күйі туралы
Жайлаудың көркем бейнесі туралы​

kurtsmolovp00xqx    3   15.01.2021 11:16    3