Өмір ағашы туралы эссе керек ​

Тұман басқан ылғалды салқын түндердің бірінде лашықтың есігі жер сыза ашылып, сақалы ұзын зор тұлғаның көлеңкесі көрінді.

Ошақта сөне бастаған емен шоқтарының әлсіз қызғылт сәулесі күтпеген түнгі қонақтың кескінін зорайта түскендей. Оның бар кейпінен бір жұмбақ сыр байқалады.

Қария лашықтың төр жағында отырған отбасының қасына барып жайғасты.

Арша ұйықтап жатқан болып әкесі мен бейтаныс адамның әңгімесіне құлақ тікті.

Естігенінен Аршаның әсерленгені сонша, денесі бір ысып, бір суыды, ұшып тұрып түнгі қонаққа қарағысы келсе де өзін өзі шақ тежеп жатты. Ол егер менің ояу жатқанымды білсе, олар әңгімені доғарады деп қорықты.

– Сол зәулім ағашты қалайда табу керек, - деп әр сөзін нықтай сөйледі келген қарт. – Жалғыз үміт сонда. Әйтпеген күнде бүкіл тайпаға жойылып кету қаупі төніп тұр! – Одан әрі бейтаныс қария алыстағы таңғажайып бәйтерек туралы, оның адам жанын алып қалатын сиқырлы күші, алайда оны табу қиянның қияметі екенін бір сарынды жай дауыспен ұзақ баяндады.

Аршаның кеудесінен жүрегі шығып кете жаздады. «Міне, міне енді мен Наризаны құтқарамын!» деп қуанғаннан айқайлап жіберуге шақ қалды. Ол үстіндегі қой терісінен иленген жамылғысын тұмшалай тәтті қиялға шомып, ұйықтап кетті.