Комектесындерш маган идеясы керек болыптур Шығармадан үзінділер «Ғажайып ертегілер еді... дүниедегі жақсылык атаулының бәрі-бәрігертiк те, ізгілік те, сұлулық пен ақылдылык та, әйтеуір, адамға тән небір асыл қасиеттің барлығы сол Аянныi ертегілерінде болушы еді. Аян батырлык туралы ертегіні айтқанда, біз - алым-жұлым киінген кара борбай балалар, бір сәтке жадау қалпымызды ұмытып, шетімізден көк семсерді жарқ-жұрқ еткізіп, ат ойнақтатып жауға қарсы арыстанша акыра шабатын нағыз қас батырдай сезінуші едік іміді. Өмірімізде косауы мылтықтан өзге ештеңе кормесек те, жарқ-жұрк еткен кок семсер тұрғанда зеңбірек, пулемет дегендер айтар сөзге, көңілге олқы түсіп, ойыншық сияқты болып қалатын,
«Сарысу іркілген аткораның іші тұншығардай қапас, тамырсық еді. Тастай караңғы. Төбесіне ұя салған торғайлардың, олардың шырылдаған қызылшақа балапандарының үні кұлақты тұндырады. Құжынаған шыбындардың ызыңы бір басқа. Қараңғылыққа көзім үйренгенше есік алдында тұрдым да, онан соң қабырғаны жағалап түкпірге қарай жүре бастадым. Аяқ асты сазданып, басқан сайын тұрқ-жұрқ етеді. Түкпірге де жеттім. Аян қараңғы бұрышта бiруыс боп бүрісіп, екі алақанымен бетін басып солқылдап жылап отыр екен. Ұзақ жылады. Онан соң көзін сүртті де, қорадан шыкты. Сыртка шыккан соң көрдім, көзі қып-қызыл боп кетіпті. Маған қарады да өз-өзінен жымиып күлді.»
1)Шабыт беріп, соғыс кезіндегі жокшылықты,уйым-қайғыны ұмыттырып жіберетін