Кезек үз шешесіне келгенде, ол сүйген жоқ. Қатты бір қысып, бауырына басып тұрды иә, мандайынан искеді. Абайдық үкімінде тартымды салқындық шешенінде де көп бергі кеніштер болған. Бала котпеуши едің арғындарымен қоршауға алынды. Бірақ бауырына басқанның өзінде де Абайдық жүрегін катты-катты соктырган аса бир озгеше жаксындык билинеди. Ана құшағы! .. Ұлжан көп ұстаран жоқ. - Дұшпан бар, энеки! деп, ұлкен үйдің алдына қарай бұрып жиберді. Көр эжесі Зере бейбіше таярына сүйеніп, ұрсып тур екен. Жаман неме, маган бурын келмей, еке кеттин-ай! Жаман дей беріп, қасына, кушарына немересі барғанда, “жаман неме! неменин «артынан лезде: -Қарашығым, ешкі қоңыр. Абай жаным ...- деп кемсендеп, жылауға айналып кетті. Әжесі құшақтаған бойында үлкен үйге кірген Абай ымырт жабылғанша осында болды. Шешелері бұған біресе қымыз, біресе тоңазыған ет, біресе шай ұсынып тықпалай берсе де, баланың бойына ас батпады. Жөндеп ішкен де жоқ. Күні бойы аштығы да ұмытылған сияқты. (Работа с текстом)

задания..​

bertain    2   02.11.2020 11:43    0