Күндерде бір күн ертеде бір шал болыпты. шалдың үш ұлы бар екен. бір күні шал үш қасына алып отырып сұрапты: «қорамда сан жетпейтін малым бар. сандығымда сан жетпейтін алтын бар. мен өлгенде, мені қалай қылып көмесіңдер? » - деп сұраған. көп кідірмей-ақ көңіліндегі барын айтады. - ой, мен сені жібекке орап ақ жуып, арулап, шақырмаған ел қалдырмай, басыңа мыңдап қой, жүздеп жылқы шығарам, - деген үлкен . онан соң «өлгенде мені қалай қылып көмесің? » - деп сұраған кіші шал. біраз ойға қалып отырыпты да: «сенің өлуің біледі, менің көмуім біледі», - деген кіші . с переводом это