Ежелгі түркілер тек қана шаруашылығымен ғана айналысып, көшіп-қонып жүре бермеген, елінің еркін өмірін қорғаймын деп, қайқы қылышымен дұшпандарының жүрегін ұшырып, қатыгездігімен, жауынгерлігімен ғана аты шықпаған, сонымен бірге кең далада мәдениет пен ғылымның орталығы болған үлкен-үлкен қалалар салып, әлемдік өркениеттің дамуына өзіндік мол үлесін қосқан екен. Бұрындары түркі халықтары көшпелі өмір сүріп, дамымай қалған жабайы халық делінсе, ХХ ғасырдың екінші жартысынан бастап, арасынан әл-Фарабидей ұлылар шыққан, есте жоқ ерте кездерден-ақ білімі, ғылымы, мәдениеті дамыған, бір кездерде қоғамдық дамудың көшін бастап, адамзат қоғамының жетіле түсуіне айтарлықтай үлес қосқандығы жайлы мойындала бастады. Ал а сының рухани жағынан дамуында шешуші рөл атқаратын әдебиет болса, түркі халықтарының ерте кездерде жасаған мәдени мұрасының аса бай болғандығына бүгінгі күні көзіміз жетіп отыр. Әсіресе, түркі халықтарының тұрмыс-тіршілігіне орай жасалынған көшпенділер мәдениеті бұл күндері өзіне теңдесі жоқ қоғамдық-мәдени құбылыс ретінде бағалануда.