Эссе на тему стихотворения "Анама" Фариза Оңғарсынова:

Кеудеңде мені тербеттің, жас шыбық енді көктеді.
Мінеки мен де ер жеттім, еңбегің бекер кетпеді.
Өмірде мынау ең жақын, аяулым сенсің, анашым!
Болмаса мейлі зор даңқың, мен үшін бірақ данасың.
Мейірім төккен нұр жүзің тұрғандай сезем жанымда.
“Адал бол, - деуші ең, - жұлдызым”, сақталды сөзің жадымда.
“Игі еңбек түбі осы-ау” дер көргендер жеміс ағашын.
Қартаймай, мәңгі жасай бер мәңгілік Күндей, анашым!​

Фариза Оңғарсынова-қандай керемет ақын болған десеңші. " Анама" атты өлеңі жүрегімнің төрінен орын алды.  Мен осы өлең арқылы асыл Анамның қадірін бұрынғыдан да ұғындым. Түн ұйқыңды төрт бөліп, жас шыбықтай мәпеледің. Барша әлемге күн нұрын төккендей, сенде бар шуағыңды маған арнадың аяулы Анам. Маған сенен аяулы, сенен қымбат ешкім жоқ бұл өмірде. Адал бол деп үйреттің, анашым, ақсүтіңмен бойыма сіңірдің адалдықты. Мен үшін сен данасың, анашым. Бүгін менде есейдім, ержеттім, еңбегіңді ақтауға бар күшімді саламын, жаным, Анам.  Мәңгі жасай бер, игі еңібегіңнің, мен үшін өткізген ұйқысыз түндеріңнің енді рахатын, жемісін көр, Анашым.

Объяснение: