... Ауылдың адамының бәрі қыбырлап, ерсілі-қарсылы кезіп жүр. Бәрі де киінген. Жүздерінде әлденедей бір қуаныштың белгісі бар. Жер ошақ біткеннің көбінде асылған қазан, ақ көбігі бұрқылдап семіз ет қайнап жатыр... Кәрі-құртаң шалдар, кемпірлер екеу-екеу көлеңкеде отыр. – Жарықтық-ай, бұл күнді де жұрттың көретін күні бар екен-ау!..

Ауылдың орта жеріндегі бір үйдің алдында үйме-жүйме болған кісі. Ішінде кәрілеу кемпірлер, бірен-саран шалдау адамдар да бар...

Біреуі пышақ қайрап, бір жігіт семіздеу қызыл өгізді ұстап тұр.

Шеттен келген адам:

– Құрбандық қабыл болсын, – дейді.

– Әмин, айтқаның келсін! – дейді шалдар.

– Неғып кеш қалып жатырсындар?

– Малдың табылғаны-ақ осы болды... шетінен ұстап соятын бұрынғы дәуір қайда...

Жұмағазы Зәйкүлмен шетте сөйлесіп тұр...

– Сен шалсайшы, мен кәйтейін.

– Қой, ойбай, өзің кір, мен ренжімеймін.

– Кір, кемпір, Жұмекең рұқсат берген соң, несіне тоқталасың.

– Ия, шын айтам. Шала ғой, мен бұрын да шалып жүрмін ғой... құдай қабыл қылса махрұм қылмас...

– Қой, мені әуре қылма...

– Неге?

– Соны қалай шалатынын да, намазын қалай оқитынын да білмеймін.

Қандай стиль?

panda312    2   28.10.2020 09:06    1