Ат қайтканда Шаны - бұлт, екпіні - жел, аттар - қаңбак;
Балалар уран салып, безді зарлап.
Шапкан ат, салған уран - күңіренді Арқа,
У да, шу, ұлан-асыр болды жан-жак...
Жер бетін кагып ұшқан құстай шүйгіп,
Адактап барған сайын шыкты жүйрік.
Төртеудің мың үш жүзден мойны озып,
Кулагер келе жатты тістеп куйрык.
осы оленнің мазмунын аитындарш