Алың жұрттың арасымен алаң ортасындағы жаршы мұнара-ға бара жатып, жаңа ғана абылайға өзі естірткен сөз халық құла-ғына қалай тез жеткеніне қабанбай батыр аң-таң. бір жағынан,осыншама жүрттың іп-ілезде алаңға жиналғанына төбесі көккетигендей қуанды. «мүндай халықты жоңғар түгіл, қытай да же-ңе алмайды. тек басқаратын ер болсын! » ол атынан секіріп түсіп,иін тіресе тұрған жұртты қақ жара мінбе-мұнараға шықты.- уа, халайық! мен қаракерей қабанбай батырмын! - де-ді жуан даусын кең кернеп, - ел-жұртымыздың басына қатер-лі күн туғалы тұр. күншығысың мен оңтүстігіңнен қаулап,қалың жоңғар келе жатыр. қала иесі қанішерлерің шаһарла-рыңды тастап қашқалы жатыр. бастарыңды қосып, шепке тұр-ғызар еркек кіндік қайсың бар? ! - мен, мен бармын! – деді бір күндей күркіреген жуан дауыс.- шық, мына мінбеге! жұртты қақ жарып, жолбарыс мүшелі, нар кеуделі, жиыр"ма бестер шамасындағы ақсары жігіт алға қарай ұмтылды. бұлшыршық өзені бойынан түркістандағы нағашысының үйіне ке"ліп жатқан сіргелі руының « » атанған елшібек атты батыр жігіті еді. ол мінбеге шығысыменен, қабанбай батыр.- ал, халайық! келе жатқан осал жау емес, – деді. - елімізді, жерімізді сақтап қалу үшін бізден жүректілік табылар, тембірлік керек. түркістанды жауға берсеңдер, қазақ елінің шаңрағы құлап жерге түскені. жас деп қырын қарамаңдар, еріндемына елшібек ердің соңынан! талаптының алдынан нұр жауел бастаймын деген батырдан қашанда батылдық табылады.- ереміз елшібекке! - бастасын бізді жауға.перевод