Адамзат бүгінгі танда әлеуметтік шиеленісті өршітетін қоғамдық індеттердің құрық үзіп, құтыла алмай отыр, бірақ үміт ұялатар мүмкіндіктер де жоқ емес XIX ғасырларда а ғылым мен техникалық прогресте бұрын- соңды болмаған ғаламат жетістіктерге қол жеткізді. Нағыз ғылым дегеніміз - ғалам мен ондағы астарына үңіліп, шынайы мәнін ұғыну және оның арқасындағы ұлы Құдіреттің мұратын сезіну. Табиғатты өзіне бағындырарлықтай мүмкінд кте жаратылған а ғаламды танып-білуге, білгендерін көкейінде түюге тиісті. Көңілге түйіп, көкейге арқылы құрық атып бас білдірген тайыншадай дегеніне көндіріп, ықпал жасаудың жолдарын қарастырады. Бұл табиғаттың адамға аманат етілуі, ал адамның Жәратушының әмірлеріне мойынсұнып, құл екенін селінуі дегенге саяды.
Қазіргі жағдайна ой жүгірісек, физика, химия, астрономия, медицина, г.б. ғылым салалары уақыт озған сайын а ң ерлігі үшін түрлі жетістіктерін алған тартуда. Осыған қарап тылым мен технология а ң игілігі үшін екендігін пайымдаймыз. Будан үрейленудің де жөні жоқ, Басқа келер қатерді ғылым-білімнен немесе ғылым-біліммен қаруланған дұниеден іздеу бос аурешіпік, нағыз қатер та. надандықта, санасыздықта және жауа іліктен жаптарған табансыздықта. Кей Кейде ғылым-білімге сүйеніп, он ойланып, тоғыз толғанған іс-арекеттеріміздің жен, езі онда нәтиже бермей жататындығы белгілі. Бұған түсіністікпен қараған жер бірақ білімсіздіктің, жоспарсыздықтың ардайым тірейтіндігің қажет.