Исатай мен Махамбет өлгеннен кейiн Құрманғазы көпке дейін төрелермен кыргикабак болып журiптi. Дәулеткерейдiң де шабармандарына айбат шегіп, талай рет айтатынын айтыпты. Күндердің кунiнде Курманғазының ауылына Дәулеткерейден хабаршы келдi, тере бүкiл домбырашыны өзiнiң ақ ордасына конакка шакырып жатыр. Бiрак бул шакырыстын бiр шарты бар. "Егерде Құрманғазы бұрынғы күрең кабағын койып табалдырығымнан аттаса ғана басқалар шақырылады деп сәлем айтты терем", дейді шабарман.
Содан домбырасын алдырып, кулаккуйiн келтiрiп айтты дейді. «Жамиғат, мен сендердi улкен бір себеппен шақыртып едiм. Жанадан екі күй шығардым. Менiң сыншым сендерсiндер. Сендер не айтасындар - сол болады. Топан және Жiгер деген екі бүркiтiм бар еді. Аңға шыкканда сол екеуiнен бірдей айырылдым. Бiреуi тасқа түсiп елдi, бiреуiн кеккал каскыр шайнап елтiрдi. Мiне, сon куйдi тындандар" Букiл Бекейдiн куйшiлерi таңғажайып екi куйдı тындап, унатып, сол жерде жаттап уйренiп елді-елге таратып алып кетiптi