Лёнева маці сустрэла Грышу няласкава, яна не магла яму дараваць тое, што ён кінуў яе сына. Бацька ж убачыўшы, што хлопык і сапраўды моцна раскаяўся ў сваіх паводзінах, падбадзёрыў яго. Лёня быў вельмі шчаслівы, што Грыша прыйшоў да яго, ён нават не лічыў яго вінаватым. Яны сумавалі адзін без аднаго, бо ўсё ж былі сябрамі і доўгае растанне паўздзейнічала на іх.