Лёс беларусаў быў вельмі няпросты. Яны ніколі не нападалі на суседзяў, але калі прыходзіла пара бараніць сваю зямлю, яны мужна і смела абаранялі родны парог. Яны не лічылі сябе выключнымі, цаніў братэрскую еднасць і лучнасць. Беларусы стараліся вырвацца з цемры і прыгнёту, быў адданы “славянскаму крэўнаму брацтву”, росквіт беларусаў прыйшоўся на перыяд існавання ВКЛ. Пасля перажывалі беларусы заняпад. Але нягледзячы на выпрабаванні, ён не затаіў крыўды і нянавісці на свет.