Напачатку бітвы крыжакі паўстаюць моцнымі, непахіснымі, адважнымі, аўтар параўноўвае іх з камянямі і дубамі.
“Але як камень, скінуты з гары, падае і набірае ўсё большую хуткасць, так і крыжакі неўзабаве перайшлі на рысь, потым на галоп і паляцелі страшныя, неўтаймаваныя, нібы лавіна, якая павінна ўсё скрышыць, знесці ўсё перад сабой. Зямля дрыжэла і трэслася пад імі.”
“Але як камень, скінуты з гары, падае і набірае ўсё большую хуткасць, так і крыжакі неўзабаве перайшлі на рысь, потым на галоп і паляцелі страшныя, неўтаймаваныя, нібы лавіна, якая павінна ўсё скрышыць, знесці ўсё перад сабой. Зямля дрыжэла і трэслася пад імі.”