У гэтым на дзіва светлым і даверлівым вершы гучыць шкадаванне з-за расстання з каханай, аднак галоўная думка аптымістычная і жыццесцвярджальная. Паспрабуйце
Галоўная думка сапраўды аптымістычная: каханне для аўтара назаўсёды застанецца не болем у сэрцы, а светлымі пачуццямі, асабліва, калі на небе ззяе Зорка Венера: “Зорка Венера ўзышла над зямлёю, светлыя згадкі з сабой прывяла…” Гэты верш — гімн каханню — самаму светламу на зямлі пачуццю:
Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае...
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе...
Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае...
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе...