Паразважайце, чаму воблакі — гэта мары маленства, мары аб пазнанні нязведанага. - Грамовіч. Воблакі

Воблакі — мары маленства, бо дзеці часта любяць глядзець на аблокі і ўяўляць разнастайныя незвычайныя карціны, фантастычныя прыгоды. Сапраўдныя летуценнікі часта пазіраюць у неба, каб палюбавацца белабокімі караблямі, памарыць, уявіць самыя незвычайныя падзеі, быць галоўным героем і пераможцам у іх. Гледзячы на воблакі нельга не марыць, асабліва ў маленстве. Дарослыя рэдка глядзяць уверх.

Воблакі - гэта сплётаныя з вадневых паветраных маслін, якія ўтвараюць крухлы маслісты камплекс, адносна лёгкія і праглядныя. Вонкавы выгляд воблакаў змяняецца залежна ад відаў воблакаў. Ёсць некалькі відаў воблакаў - цяжкія хмары, слабыя хмары і шматшарыстыя хмары.

Мара маленства гаворыць нам пра тое, што воблакі маюць як вагністае, так і сонечнае святло. У дзяцінстве мы можам быць заспанымі і імець сны, у якіх мы бачым нічога нярэальнага і цудоўнага. Гэта магчыма таму, што ў дзяцінстве наш разум яшчэ толькі развіваецца і прымае новыя адчуванні і вопыты, таму мы можам мечаць пра тое, чаму гэта будзе, як можам зрабіць яго і як пачуцца пры гэтым.

Мара пазнання нязведанага расказвае нам пра ўзнікненне новых праблем і задумаў, якія з'яўляюцца ў нас у працэсе асваення новага досведу і ведання непазнанага. У розных сферах жыцця мы можам сткацца з воблакамі і ўзнікнуць такія пытанні, як: навошта гэта патрэбна, як гэта працуе, што гэта можа нам даць? У залежнасці ад нашага цікавасці і прыроды, мы можам ісці на пошук адказаў, занятыя разгляданнем, даследаваннем, эксперыментаваннем і развіццём сваіх навыкаў.

Таму, воблакамі можна насіць дзве значэнні. У наступным разе, калі вы знайдзеце нейкі такі вопыт, справыце набытыя познанні і ўжывайце іх, і вы пабачыце светлае і вясёлае незведанае!