Пахвальба і ганарыстасць гарбуза скончылася тым, што ён “лопнуў, нібы выстрал халасты”. Такая доля яго напаткала невыпадкова, той, хто ганебна адносіцца да іншых, раздуваецца ад асабістай важнасці, зрэшты аказваецца як мыльны пузыр, за яго пахвальбой нічога не стаіць, і нічога не застаецца.