В паэзіі, аўтары выкарыстоўваюць розныя вобразна-выяўленчыя сродкі для таго, каб стварыць запамінальныя вобразы і зробіць свае творы багатымі і выразнымі. Некаторыя з галоўных сродкаў:
1. Метафара: гэта выкарыстанне абразаў для прадстаўлення аднаго паняцця ў тэксце. Аўтар можа выкарыстоўваць метафары для змяшчэння пэўных пераўтварэнняў і стварэння непнятнасці. Напрыклад, выказванне "як рысь у гаю" выражае ўласцівасць быццам рысы гуляць у гаю.
2. Параўнанне: гэта злучэнне двух паняццяў, выкарыстоўваючы словы "як", "быццам" або "падобны на". Гэта дапамагае чытачам лепш зразумець падабенстваў і адрозненняў паміж аб'ектамі або ідэямі. Напрыклад, "як сонца", "поток як вада".
3. Сімвал: гэта выкарыстанне аб'ектаў, паняццяў або здымкаў для прадстаўлення дэталізаванага зыходнага аб'екту альбо ідэі. Сімвалы могуць мець цэлы рад значэнняў, якія ўзаемадзейнічаюць з чытачамі. Напрыклад, сонца можа быць сімвалам жыцця, радасці альбо энергіі.
4. Алегорыя: гэта гісторыя або павесьці, якія маюць пасланне ўсюды. Аўтар выкарыстоўвае алегорыю для прадастаўлення глыбокага значэння адзінакоўчным сцэнам, персанажам або сюжэту. Напрыклад, у творы Вільгельма Шекспіра "Ромэа і Джульета" алегорыя іллюструе шматлікія паласы любові, шчасця і кланення.
5. Назіранне: гэта прымяненне падрабязных апісанняў, калі аўтар падрабязна карысціцца словамі, каб закрэсліць мэты і якасці аб'ектаў. Назіранне дапамагае чытачу ўявіць сабе апісваемае і перажыць эмоцыі. Напрыклад, "листы паднімаюцца ў паўзутрычны небасхіл, грацыязнае поклонянне пасоям, мэтамарфозу нечуткія да пчолы запах расейваюцца ўвокалю напоўніўшы атмосферу".
Пераважаючы вобразна-выяўленчы сродак залежыць ад стылю і намеру аўтара. Некаторыя аўтары могуць актыўна выкарыстоўваць метафары і апісанне, у той час як іншыя могуць спецыфічна паспяхова выкарыстоўваць сімвалы або алегорычныя тэмы. Аўтар выбірае сродкі выразнасці, якія дапамагаюць прадастаўленню сваіх мэт і альбо максімізуюць даходзімай моцы тэксту.
1. Метафара: гэта выкарыстанне абразаў для прадстаўлення аднаго паняцця ў тэксце. Аўтар можа выкарыстоўваць метафары для змяшчэння пэўных пераўтварэнняў і стварэння непнятнасці. Напрыклад, выказванне "як рысь у гаю" выражае ўласцівасць быццам рысы гуляць у гаю.
2. Параўнанне: гэта злучэнне двух паняццяў, выкарыстоўваючы словы "як", "быццам" або "падобны на". Гэта дапамагае чытачам лепш зразумець падабенстваў і адрозненняў паміж аб'ектамі або ідэямі. Напрыклад, "як сонца", "поток як вада".
3. Сімвал: гэта выкарыстанне аб'ектаў, паняццяў або здымкаў для прадстаўлення дэталізаванага зыходнага аб'екту альбо ідэі. Сімвалы могуць мець цэлы рад значэнняў, якія ўзаемадзейнічаюць з чытачамі. Напрыклад, сонца можа быць сімвалам жыцця, радасці альбо энергіі.
4. Алегорыя: гэта гісторыя або павесьці, якія маюць пасланне ўсюды. Аўтар выкарыстоўвае алегорыю для прадастаўлення глыбокага значэння адзінакоўчным сцэнам, персанажам або сюжэту. Напрыклад, у творы Вільгельма Шекспіра "Ромэа і Джульета" алегорыя іллюструе шматлікія паласы любові, шчасця і кланення.
5. Назіранне: гэта прымяненне падрабязных апісанняў, калі аўтар падрабязна карысціцца словамі, каб закрэсліць мэты і якасці аб'ектаў. Назіранне дапамагае чытачу ўявіць сабе апісваемае і перажыць эмоцыі. Напрыклад, "листы паднімаюцца ў паўзутрычны небасхіл, грацыязнае поклонянне пасоям, мэтамарфозу нечуткія да пчолы запах расейваюцца ўвокалю напоўніўшы атмосферу".
Пераважаючы вобразна-выяўленчы сродак залежыць ад стылю і намеру аўтара. Некаторыя аўтары могуць актыўна выкарыстоўваць метафары і апісанне, у той час як іншыя могуць спецыфічна паспяхова выкарыстоўваць сімвалы або алегорычныя тэмы. Аўтар выбірае сродкі выразнасці, якія дапамагаюць прадастаўленню сваіх мэт і альбо максімізуюць даходзімай моцы тэксту.