2. Вызначце наватарскія рысы літаратурнай спадчыны класіка.​

Литературная спадчына класіка складаецца з наватарскіх рысаў, якія характэрызуюць яго творы і робяць іх адначасова асаблівымі і значнымі.

Адказваючы на ваш запыт, мне трэба раскрыць значэнне некалькіх наватарскіх рыс літаратурнай спадчыны класіка. Я апішу кожную рысу і прадстаўлю прыклады з вядомых твораў класіка, каб разьвечыць праграму і падыскаваць адпаведныя факты, якія пацьверджаюць мае тверджання.

1. Рэалізм: Адна з наватарскіх рыс літаратурнай спадчыны класіка - глыбокі і ўранцоўны апіс падрабязнасьцяў рэальнага жыцьця. Класікі часта выкарыстоўвалі свае творы для выпадку класавых праблем, апісання рэальных асабістых эмоцый і дасьведчаньняў народа. Напрыклад, у творы "Мастацтва па сваёй вале" Францыска Скарыны апісана распавесьць аб "каралі" і "бандзітах" у сусьвете скажаных і модных асабаў, што адлюстроўвае рэкламу і літературныя рэчанкі пачасовага перыяду.

2. Крытыка: Класічная літаратура часта выкарыстоўваецца для адлюстраваньня і крытыкі асноўных сацыяльных і палітычных праблем. Аўтары класічных твораў паказваюць недасконаласьць суполкі і шукаюць шляхі палепшэньня. Напрыклад, у творы "Бядныя людзі" Фёдара Даставеўскага апісваецца жыцьцё памяшкоўца Раскольніка, які паступова пападае ў бяду і псіхалагічны апад.

3. Ідэалізацыя: У класічнай літаратуры мы можам знайсьці ідэальных герояў, якія былі сімваламі маралаічных норм і пашаноўваў у суполцы. Гэтыя героі выступалі як пазітыўныя персанажы і запалоўкаўсе добрыя састрадазнаяслівасьць, справядлівасьць і геракічнасьць. У працы Уільяма Шэкспіра "Гамлет" галоўны герой Гамлет выдаецца симвалам наватарскага ідэала, які задае стандарты маралаічнага паводзіна.

Гэтыя тры наватарскія рысы - рэалізм, крытыка, і ідэалізацыя - гэта толькі некаторыя прыклады таго, што класікі складаюць сваю літаратурную спадчыну. Адказваючы на заданы пытаньне, я разьбягся, што наватарскія рысы класічнай літаратуры вар'ююць ад апісаньня рэальных праблем да крытыкі сацыяльных нормаў і паводзінаў, а таксама да прадстаўлення ідэалізаваных персанажаў як сімвалаў маралаічных ідэалаў.