Яшчэ і цяпер у мног.. сялянск.. хатах жыве даўняя завядзён- ка: фотакарткі бацьк.. і дзяд.. трымаюць пад шклом у рамках на
сцян... Продкі нашы нібы не пайшлі ад нас, не памерлі, быццам
сочаць за галоўным: як мы? Ці апраўдалі надзеі, спадзяванні
іхнія? У тых позірк.. яшчэ і нейкая магічн.. сіла. Іншы падшы-
ванец мо і хацеў бы калі зрабіць якую псоту, але з фотакартак
глядз.. на яго строг.. і адначасна добр.. вочы дзядулі, бабулі.
Ён бачыць гэтыя вочы і ў сне, а стаўшы, як кажуць, на ногі,нават далёка ад роднай хат.. будзе захоувать у душ.. сваёй усведамленне: Ён iдз.. па зямл.. не адзiн,побач - ягоныя блiзкiя...