Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі . На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здзівіла , колькі прымусіла задумацца ...