Мова і літаратура
патрэбна напiсаць сачыненне на тэму "каб каб прануць нас да слёз, сам зарыдай паэт" па ўрыўку "у яго быу свет " iз паэмы "сымон-музыка" якуба коласа (на старонку)
урывак з паэмы: 
у яго быў свет цікавы, 
свае вобрязы, жыццё, 
і ў душы яго ўсе з’явы
сваё мелі адбі 
так, і праўда: не падобны быў 
сымонка на другіх: 
гэта быў хлапчук асобны. 
у яго вачах жывых 
думка нейкая бліскала, 
утаропіцца, глядзіцы 
і на губках смех, бывала, 
заблукае, 
бедны хлопчык быў загнаны, 
у бацькоў нялюбы сын, 
бо відочныя заганы 
і меў толькі ён адзін. 
не такі, як усе дзеці, 
нейкі вырадак, дзіўны,
нёс віну за ўсё на свеце, 
вінаваты без віны. 
з ім і дзеці не дружылі, 
не прымалі да гульні, 
і ў самоце прахадзілі 
веснавыя яго дні. 
і любіў ён адвіноту, 
бо так лепей было жыць: 
тут ён мог себе у ахвоту
песні пець і гаманіць. 
вось улетку дык равдольна: 
выйдзе з хаты ў поле, луг: 
цёпла ўсюды і прывольна,
сонце многа, чысты дух. 
на каменьчык сядзе ў збожжы 
не схіснецца і маўчыць, 
ловіць сэрцам спеў прыгожы‚ 
як жытцо загаманіць, 
як эазвоняць, заіграюць 
мушкі, конікі, жучкі 
і галоўкай заківаюць, 
засмяюцца васількі. 
спеў у сэрцы адклікаўся, 
і так добранька было, 
што сымонка сам смяяўся, 
усё смяялася, цвіло. 
заміраў тады хлапчынка, 
і здавалася яму, 
што ён знае, як травінка
сваю думае думу, 
што гаворыць жытні колас, 
і аб чым шуміць ячмень, 
і чаго спявае ўголас 
мушка, конік, авадзень, 
што ўгары над срэбрам жыта 
пяе жаваранак той 
так прыгожа-самавіта, 
і зачым у высь блакіту 
ідзе ветрык пехатой, 
у высь тую, дзе хмурынкі 
над зямлёй плятуць вянкі 
 50