Голасам моцы, ціха і важна Гром пракаціўся ўгары.

Луг адазваўся грому працяжна,

Лес адгукнуўся стары.

Гай страсянуўся, дрогнула поле,

Долы той гук паняслі.

Ў гэтым раскаце чуецца воля,

Чуецца радасць зямлі.

Ў грукаце гэтым многа ёсць сілы,

Чуецца моц і прастор...

Першыя громы! Сэрцу вы мілы,

Люб мне ваш смех паміж гор.

Міл майму сэрцу гоман далёкі,

Водгук вясёлы і шум.

Гром ты магутны, гром адзінокі!

Колькі ўскатурхаў ты дум!

Моцна мяне ты клічаш на волю –

Цяжка без волі мне тут.

Кланяйся, громе, роднаму полю,

Родны вітай ты мой кут!

Мінскі астрог,

26/V 1910. Анализ гэтага вершу. Анализ верша ​

Stasikone    1   01.02.2021 19:51    4